Midden in de nacht, was dit kleine leed ineens groot leed geworden.
Hoe nachtelijke paniek niet de meest onzelfzuchtige persoon in mij naar boven haalt en instashops die hun kleding rechtstreeks van Aliexpress halen.
Het moet ergens rond vier uur geweest zijn. Dat denk ik tenminste want dat is, sinds ik slecht slaap, de tijd waarop ik normaal gesproken wakker word. Vervolgens ga ik dan een uur liggen scrollen. Nieuwssites, instagram, mails beantwoorden en gemiste appjes lezen. Om mezelf enigszins te beschermen heb ik tegenwoordig ‘s nachts mijn telefoon op de slaapstand staan. Wat in theorie natuurlijk leuk klinkt, maar feitelijk vrij weinig toevoegt. De slaapstand houdt alleen appjes en belletjes tegen en ik heb al jaren geen rijk nachtleven meer, of vriendinnen met een rijk nachtleven. Toch haal ik die nacht de slaapstand van mijn telefoon. Geen idee waarom. Waarschijnlijk uit pure verveling, maar daar is het: Een appje van Katy, de vrouw bij wie ik ons vakantiehuis had geboekt voor de komende zomervakantie op Lombok. Expres in januari al, voordat alle leuke huizen voor een schappelijke prijs al volgeboekt zouden zijn.
‘I’m so sorry but I have to cancel your stay.’
Ik zit meteen rechtop in bed en ik denk dat ik ook iets roep. Dat moet haast wel, want Franklin zit ook meteen rechtop in bed en vraagt paniekerig wat er aan de hand is. Ik mompel iets van een antwoord, terwijl mijn ogen over de regels vliegen. Dit kan toch niet echt waar zijn? Maar het is wél waar. Het huis waarin ik mezelf al sinds januari voorstel - vooral wanneer het hier in Nederland regent. Achteloos met mijn benen hangend over de zwembadrand of een boek lezend op het buitenbed. Dat huis dat ik al onder iedereen zijn neus heb geduwd in het kader van ‘de perfecte find voor een spotprijsje’ (drie weken voor 1.400 euro). Dát huis gaat dus, acht weken voor vertrek, niet meer door. Ze heeft het bericht net verstuurd, zie ik (in Lombok is het al bijna middag). Ik typ iets vrij hysterisch als: ‘But how can you do this?’ ‘We don’t have a house now?’ ‘We had a deal???’ Allemaal in aparte appjes, wat de hysterie nog eens extra benadrukt. Ik bel haar, maar ze neemt niet op. Als ik haar was, had ik mij ook niet opgenomen. Maar ik kan mij niet inhouden. Daar, midden in de nacht, is dit kleine leed, ineens groot leed geworden.
Klaarwakker en met mijn vingers vliegend over de letters, blijf ik haar bestoken met vragen. Uiteindelijk appt ze terug. Ze tikt dat ze er niets aan kan doen. Dat de mensen die nu in het huis zitten, een huis van haar hebben gekocht, maar dat de oplevering is vertraagd. Het andere huis, waar ik in januari nog voor kon kiezen, is inmiddels ook al verhuurd. “But cancel them! We were first!” Ja. Nachtelijke paniek haalt niet de meest onzelfzuchtige persoon in mij naar boven.
We hadden natuurlijk ook geen poot om op te staan. Ik had het huis via WhatsApp geboekt. Ik was daar zelf destijds nogal trots op. Hoe ik bijna 600 euro had bespaard door de profielnaam van de verhuurder van Airbnb, op te zoeken op Instagram en uiteindelijk met succes. Maar hier was het: de downside. Cancelen was voor hen nu ook zonder consequenties. Gelukkig stortte ze wel direct de aanbetaling terug die we hadden gedaan.
Uiteindelijk deden we natuurlijk allebei geen oog meer dicht. Ik appte alle contacten op Lombok die ik inmiddels had opgedaan in mijn huizenjacht van januari en Katy gaf mij ook nog wat tips. Een paar uur later, toen het al lang ochtend was en de kinderen op school zaten, schaamde ik mij een beetje voor de woede die ik had gevoeld. Zelfs Franklin, die nog opmerkte dat het allemaal heus wel goed zou komen, snauwde ik toe dat een betaalbaar huis zoeken heus niet zo simpel is. Het was slechts een minitegenslag, zo klein en banaal, dat ie niet eens tegenslag zou mogen worden genoemd. Waarom was ik er dan toch zo door van slag? Dat ik überhaupt in de positie zit om met mijn gezin drie weken naar een Indonesisch eiland te reizen, zou al genoeg moeten zijn voor een tikje nederigheid. Waar we uiteindelijk zouden slapen; who cares. Schoorvoetend zei ik sorry. Mijn telefoon mocht de slaapkamer niet meer in.
Hot topics
Stylist interviewde voor de weekeditie van het magazine maar liefst 33 vrouwen over hun bevalling. Dit naar aanleiding van een onderzoek dat aantoont dat 30.000 vrouwen in Groot-Brittannië ieder jaar een negatieve ervaring hebben tijdens hun bevalling. Van bespot worden door verpleegkundigen omdat ze hun baby niet zelf kunnen tillen, tot weigering van pijnstilling en blijvend letsel door nalatigheid.
Het lijkt op het beeld dat twee jaar geleden al in Nederland naar buiten kwam toen Marit van der Pijl onderzoek deed voor het UMC Amsterdam onder 13.000 vrouwen en concludeerde dat één op de drie minstens één negatieve ervaring kon noemen over hun verloskundige of gynaecoloog tijdens hun bevalling. Wat moet er beter? The Stylist besloot het de 33 vrouwen zelf te vragen. Jane (39): “Ik zou willen dat ik meer wist over de nasleep van de bevalling zodat ik me mentaal had kunnen voorbereiden. Ik scheurde op een nare manier uit en dat leidde uiteindelijk tot verzakkingen. Ik had geen benul wat er met mij gebeurde.”
Interessant stuk in Trouw over het oudstedochtersyndroom, naar aanleiding van een TikTok-filmpje dat viraal gaat. Ik heb de afgelopen maanden een aantal coachingtrajecten doorlopen waarbij het mij ook al opviel dat er vaak wordt teruggegrepen naar de geboortevolgorde voor het verklaren van bepaalde eigenschappen. Hoewel ik de laatste zal zijn die uitsluit dat het invloed heeft, bekroop mij toch ergens het gevoel dat het wel heel erg wordt opgelegd. Alsof je enkel gevormd wordt door het gezin waar je uitkomt en niet door vrienden, leraren, ouders van vrienden etc. Bestaat het oudstedochtersyndroom echt of is de geboortevolgorde net zoiets als een horoscoop (waar iedereen zichzelf uiteindelijk in kan herkennen)?
En we blijven nog even in de zwangerschapcontent want Jia Tolentino van New York Times Magazine probeerde haar zwangerschap geheim te houden voor haar telefoon en schreef er een stuk over. Een interessant artikel hoe vrouwen in de meest kwetsbare fase in hun leven worden getarget door bedrijven. Wist je dat de data van één zwangere vrouw evenveel waarde heeft als die van tweehonderd niet zwangere vrouwen?
Het naaktslakkenprobleem heeft zelfs de Volkskrant bereikt. Van nachtelijke reportages waarin slakken worden geraapt (en aan de eenden gevoerd) tot gevatte columns. En ja, ook ik stond vorige week nog geschokt naar een dikke vette naaktslak te kijken die het voor elkaar had gekregen om als een soort illusionist in het dunne steeltje van een Allium te klimmen om zich vervolgens om de knop te werpen zonder dat de steel knapte. Ik probeerde het strooien van schelpjes, het plaatsen van bier - maar niets hielp. Uiteindelijk kocht ik biologische slakkenkorrels van Pokon. En voilà, geen slakken meer.
Tot slot. Ik word de laatste weken enorm getarget op instagram door gesponsorde posts van webshops met de laatste trends aan zomerkleding. Heb jij dat ook? Of ligt het aan het feit dat ik lang blijf hangen bij influencers die dezelfde dingen dragen? Bij deze geruite zomerset met strikjes ging ik uiteindelijk voor de bijl. 54,95 euro kostte het en de webshop was gevestigd in Amsterdam met een Nederlands mailadres en een Nederlands persoon dat antwoordde (dat had ik nog wel even gecheckt). Toen het pakket na een week eindelijk werd verstuurd, zag ik aan de track & trace dat het uit China kwam. Zou het? En ja hoor. Ik opende de AliExpress-app, tikte een zoekterm in en daar was het. Hetzelfde setje voor slechts 9,35 euro. Zelfs de foto was gelijk. Een uiterst slim businessmodel, dus. Ik bestel bij de webshop, zij bestellen bij AliExpress, mijn adres vullen ze in als bezorgadres en hop, zo’n 40 euro winst. Zie je dus iets leuks op Instagram? Een rondje AliExpress loont. Een goede zoekopdracht: zara trends dames 2024. Alsjeblieft : ) (check wel even de reviews voordat je besteld!)
Vind je In Between leuk? Denk er dan over na of je het leuk genoeg vindt om één meeneemkoffie per maand te betalen en abonnee te worden. Je krijgt In Between dan iedere week in je mailbox en toegang tot het archief. Het helpt mij weer om onafhankelijk te kunnen blijven. Het kan natuurlijk dat je alle eindjes aan elkaar moet knopen en de 5 euro per maand niet kunt missen. Stuur mij dan even een mailtje op inbetween@marijeveerman.nl.
In Between met iemand delen? Dat kan makkelijk met de knop hieronder. Of deel de link in story.